WITAMY NA STRONIE
OGNISKA TKKF TONUS
W SZCZECINIE

SZKOLENIA

TONUS

SYSTEM SZKOLEŃ

Kursy instruktorskie w zakresie rekreacji i sportu składają się z jednolitej części zawierającej treści ogólne i specjalistyczne w danej dziedzinie. Do uzyskania pełnych kwalifikacji zawodowych niezbędne jest ukończenie całego kursu.

Absolwenci otrzymują odpowiednie dokumenty o ukończeniu kursu zgodne z zatwierdzonymi wzorami.

Ważne !!!
Dotychczas uzyskane uprawnienia zawodowe zachowują ważność niezależnie od wprowadzanych zmian w przepisach.

Osobowość instruktora

  • Instruktor sportu dba tylko o uzyskanie efektu – wyniku sportowego. Najczęściej jest to osoba – były zawodnik, którego mentalność, nawyki podporządkowane są rywalizacji często bezwzględnej. Podejście do pracy ma raczej merkantylne – komercyjne.
  • Instruktor rekreacji ruchowej sportu dla wszystkich jest w gruncie rzeczy społecznikiem – działaczem(tego się go uczy, aby był krzewicielem kultury fizycznej)- wychowawcą do kultury fizycznej, uczący jak troszczyć się o zdrowie poprzez sport. To osoba, która powinna posiadać podejście do podopiecznych różniących się osobowościowo, zróżnicowanych pod wieloma względami – wiekiem, uzdolnieniami, wydolnością, zaawansowaniem itp.: podczas gdy instruktor sportu zajmuje się  na konkretnych zajęciach grupą jednorodną
  • Instruktor sportu – fachowiec wąskiej specjalizacji. Np. Jemu rodzina przeszkadza!

Każdy sportowiec odrzucony przez sport wyczynowy np. z powodu kontuzji jest pozostawiony sam sobie.
W rekreacji takiej sytuacji nie ma, tam się nie odrzuca!

W szkoleniu 

  • Instruktor sportu nie posiada przygotowania do prowadzenia zajęć z nasileniem stosowania przede wszystkim zabaw i gier, co w rekreacji jest nieodzowne.” Praca mięśniom, wypoczynek nerwom” – tego w sporcie nie ma, tam jest koncentracja, mobilizacja na wynik.

W rekreacji – odprężenie recreo – znaczy odnawiam.
Rekreacja odnawia. Sport wyczynowy powoduje, że po zajęciach treningowych, czy starcie w zawodach trzeba stosować odnowę biologiczną, a w sporcie dla wszystkich samo uczestnictwo jest odnową psychobiologiczną.

  • Instruktor sportu nie jest przygotowany do prowadzenia zajęć z zespołem, w którym jednocześnie znajduje się rodzina; nic nie wie o prowadzeniu treningu z osobami, które mają pewne wady (nie są pełnosprawnymi) , ale wymagają stosowania technik korekcyjnych i kompensacyjnych; nic o treningu zdrowotnym w zakresie siły, wytrzymałości , szybkości, gibkości i koordynacji. Te cechy kształtuje na potrzeby wyniku, a nie zdrowia.
  • Prowadzenie zajęć na wysokim poziomie technicznym w sporcie. Podstawą  jest niemalże perfekcyjna technika, co wymaga dobrych urządzeń i sprzętu.

W rekreacji obiekty i urządzenia są proste, naturalne, często wykorzystuje się teren, stosuje się formy uproszczone, sprzęt dostosowany do korzystania przez dzieci małe, większe, młodzież, specjalny sprzęt dla sportu rekreacyjnego.

Instruktor sportu nie wiele wie o możliwościach prowadzenia zajęć np. z koszykówki poza salą, nie wie co to korfball, w który można grać wszędzie. I to dotyczy prawie wszystkich dyscyplin sportowych. Aktualnie, obowiązuje Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12.09.2001r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków prowadzenia działalności w dziedzinie rekreacji ruchowej, które mówi jednocześnie, że odpowiedzialnym za przebieg zajęć w rekreacji ruchowej może być osoba posiadająca kwalifikacje zawodowe, o których mowa w art. 44 ust. 1 o Kulturze Fizycznej.